Praktijkvoorbeeld 1

Boswachter is bij vrijwilligers die op landgoed aan het werk zijn.  Boswachter loopt even rond te struinen.  Hij komt daar niet zo vaak. Hij passeert daar een man en een vrouw, die klaarblijkelijk niet bij elkaar horen. Maar staan te kletsen. Hij loopt tussen ze door met een vriendelijk goedemorgen.  Waarop hij hoort dat ze beide hogelijk verbaasd reageren hier een boswachter te zien. Daarop begint de vrouw hoogst geïrriteerd tegen hem te ageren op het moment klaarblijkelijk dat ze vaststelt dat hij in dienst is van betreffende natuurorganisatie en krijgt hij de volle lading. Dat zegt ze ook letterlijk.” U krijgt de lading”.

Over dat ze bekeurd wordt voor het los laten lopen van de hond op een andere plek dan deze overigens, het betalen van zoveel belasting en dat de natuurorganisatie waar boswachter werkzaam is, niets gedaan had met de melding die zij telefonisch gedaan had een aantal maanden geleden. Dit ging over een uilenkast die ergens uit de boom gevallen was. Haar man en kinderen hadden de moeite genomen de uilenkast mee naar huis te nemen en samen gerepareerd. Ze hadden hem teruggezet bij de boom waar die uitgevallen was. En nu stond die daar al maanden. Dat vond ze ontzettend onbeschoft van de boswachter en de natuurorganisatie. !! Dat wij zo met een melding om gaan. !!!

In zijn naïviteit dacht de boswachter nog dat het zou gaan om een bosuilenkast van de vogelwerkgroep. Daar hingen er twee van in dat betreffende bosgedeelte.  Hij  vroeg mevrouw dan ook  de plek even aan te wijzen, zodat  het " probleem “zou kunnen worden opgelost.” Hij vroeg haar ook waarom ze er zo geïrriteerd over deed tegen hem. Maar hij moest zich vooral niet bemoeien met haar geïrriteerd zijn. Dat maakte ze zelf wel uit.

Ze wilde echter niet met hem meelopen. Daar had ze geen tijd voor. Ze had namelijk nog een afspraak bij de hondenkapper.

De mijnheer die er bij stond wilde hem de plek wel even aanwijzen. Samen lopen ze een bosgedeelte in dat in eigendom is bij een particulier bedrijf van Amerikaanse origine.  Op de toegangsborden is duidelijk dat ze zich op andermans grond begeven. Het is wel opengesteld voor het publiek blijkt. Er  blijkt op dat terrein een kerkuilenkast tegen de boom aan te staan. Ik bel met de beheerder die er overigens weet van heeft en maak hem deelgenoot van wat die kast klaarblijkelijk allemaal teweeg brengt bij voorbijgangers.  De beheerder was al verbaasd geweest over dat hij de kist op een gegeven moment weer gerepareerd terugzag staan op de plek waar hij eerder uit de boom gevallen was. Niemand heeft klaarblijkelijk de moeite genomen om deze beheerder even in te lichten.  Ik heb de beheerder maar gevraagd de kast dan maar even uit het zicht te zetten. Hij was wel van plan de kast op die plek weer op te hangen. Maar was er nog niet aan toe gekomen. 5 meter verder hangt namelijk nog eenzelfde kerkuilenkast. Maar die heeft mevrouw waarschijnlijk nooit gezien.

Mevrouw is anoniem gebleven en dus achteraf ook niet meer te traceren om het een en ander terug te koppelen.